Dag 5 - van Nashville naar Memphis

Volgens het weerbericht is het deze dagen veel kouder dan normaal deze tijd van het jaar. Vandaag wordt het rond de 10 graden en door de harde wind voelt echt fris aan. We trekken dus maar verder. Later, als het wat warmer is lassen wel wat rustdagen in.

Het eerste stuk naar Memphis vermijden we de snelweg en nemen we de oude US-70. Een mooie, rustige weg, voor een deel slingerend door een groen heuvellandschap langs kleine stadjes en gemeenschappen. We passeren fraaie huizen en verwaarloosde krotten, waarvan je je afvraagt hoe iemand daarin kan wonen. De welstand is hier duidelijk heel verschillend verdeeld.

Rond half drie bereiken we de stad van Elvis. Na ons bezoek twee jaar geleden  aan Graceland hebben we hier een duidelijk beeld bij als de bakermat van de rockmuziek. Dit keer slaan we echter de bijbehorende bezienswaardigheden over en gaan voor de natuur. De camping in het nabij gelegen T.O. Fuller Staatspark is het doel. Het kantoor van het park blijkt zondags gesloten, maar volgens het bord kunnen we zelf een plaats uitzoeken. Op een matig bezette kampeerterrein installeren ons op een open plaatsje en inspecteren snel het sanitairgebouwtje. Dat valt wel eens tegen op een park, maar alles ziet er erg netjes uit. Even later rijdt de auto van de ranger voor. Hij wil ons nu wel even inschrijven. Maar dan moet ik even mee naar zijn kantoor. Ik kan wel meerijden. Ook een buurman die net met een oude caravan  is aangekomen stapt in. Aardige man, heeft net vier maanden vakantie in Mexico erop zitten en is weer op weg naar huis in Michigan. Hij toont zich trots op zijn Airstream-caravan. 36 jaar oud, vertelt hij. Het inschrijven neemt even wat tijd, de ranger blijkt de parkmanager te zijn en heeft duidelijk moeite met het systeem. Maar gunstig is de rekening dan wel, voor twee overnachtingen slechts $ 21,80. Tennessee rekent voor senioren slechts de halve prijs.

Als de buurman en ik na een halfuurtje weer door de ranger op de camping zijn afgezet vind ik een geschrokken Henny in de camper. Ze heeft niet in de gaten gehad dat ik weg was gereden met parkman. Ze blijkt rond te hebben gekeken waar ik was gebleven en een onterecht gevoel van verlatenheid in een ver, vreemd land heeft haar duidelijk aangegrepen. Terecht neem ik een reprimande in ontvangst. Haar bezorgdheid snap ik. Foutje, voortaan niet meer onaangekondigd alleen laten. In de stilte van de parkavond is het weer snel gezellig.