Dag 3 - van Indianapolis naar Nashville

Een koude nacht van zo'n drie graden in Indianapolis. Rond drie uur dringt hij binnen in de camper en zorgt er voor dat we rillerig wakker worden. Het dekbed blijkt niet opgewassen tegen deze temperatuur, zonder kachel aan. Maar geen nood, Road Bear heeft voorzien in een tweede dekbed voor het bed in de koof en die bewijst de rest van de nacht goede diensten.

Als we opstaan is het met kachel aan in een kwartiertje behaaglijk. En verrassing: Henny verzorgt ontbijt op bed! Yoghurt met fruit en een kopje thee, wat een service. Rond acht uur breken we op en zitten in no-time op de Interstate. De spits is behoorllijk druk maar we hebben geen last van files. Opletten is het wel, vooral bij de vele afslagen waar van rijstrook moet worden gewisseld.

De lucht is weer vrijwel onbewolkt en de wind wat minder hard. Naarmate we zuidelijker komen wordt de natuur steeds kleuriger. Mooi om in een dag tijd het voorjaar tot bloei te zien komen. Het gras wordt groener, jonge blaadjes verschijnen aan de bomen en we zien witte en paarse bloesem ontluiken. Als we Louisville voorbij zijn wordt het verkeer op de I-65 rustiger. Om 10 uur stoppen we om te tanken, waarna we de camper parkeren voor een koffiebreak. Handig, even de generator aan en het koffiezetapparaat doet snel zijn werk. Maar de koffie is nog niet op of er komt een kordate mevrouw uit het tankstation op ons af  stappen. Of we daar weg willen gaan, want Coca Cola heeft toevallig die parkeerplaats afgehuurd waar wij op staan! Dat viel ons niet op. Maar stel-je-voor, als er net zo’n giga cola-truck aankomt die daar wil parkeren, dan zijn de poppen aan het dansen, zo vertelt mevrouw. En ach, we willen natuurlijk niet medeplichtig zijn aan gepopte cola, dus we vertrekken maar.  

Tegen etenstijd draaien we weer de weg af, op zoek naar een mooi lunchplekje. En dat vinden we even voorbij een gehucht op een grote parkeerplaats bij een veeveilinghuis. Volgens een bord functioneert dat alleen op dinsdagen dus het terrein hebben wij voor onszelf. We installeren ons met stoelen en tafel in de zon met een uitzicht op het glooiende landschap. We laten ons hier de lunch goed smaken. Ik wil van dit genietmoment een fotootje maken, maar mijn camera blijft ergens achter haken en valt op het grint. Dat is minder leuk, want de lens blijft vastzitten. Later maar eens zien of hier nog wat aan te doen is. En anders schakelen we maar over op het kleine fototoestel.

Tegen half vier bereiken we Nashville en stoppen voor de receptie van de camping waar we twee jaar geleden al waren. Onverwacht blijken ze bijna vol bezet te zijn, maar voor twee nachten is er gelukkig nog een plek beschikbaar. Back-in en dankzij Henny, die via de spiegel overtuigend aanwijzingen geeft, is dat een veilige manoeuvre.

Mooi weer is het hier, al 21 graden en in de zon is het goed toeven. Zo brengen we met een glaasje en om ons heen kijkend de middag verder door. In de buurt staan twee prachtige, gigantische RV-bussen. Aan de overkant zien we een stel die zich traditioneel Amerikaans vermaakt. Geïnstalleerd In twee spiksplinternieuwe, opvouwbare schommelstoelen (!) rockend voor een mega tv-scherm dat onder een klep is ingebouwd in de buitenwand van de bus. Overdrijven kan ook, het zou zo familie van Donald Trump kunnen zijn.

Henny heeft zich op het bereiden van de avondmaaltijd gestort. Kip met gebakken aardappelen. Op haar aanwijzingen roer ik wat in de pannen en maak er een salade bij . We eten heerlijk buiten.